Lata trzydzieste to część krótkiego okresu zwanego dwudziestoleciem międzywojennym, które charakteryzowały się współistnieniem kilku nurtów sztuki. Jednym z nich był styl art déco. Powyższy termin oznacza: sztuka dekoracyjna, zdobienia. Łączy się z wyposażeniem wnętrz. Styl art déco charakteryzował się zgeometryzowaniem, poszukiwaniem piękna w funkcji przedmiotów użytkowych jasności przekazu w grafice czy malarstwie. Art déco to idea nowoczesnego projektowania, z myślą o wpływie przedmiotu na fizyczne i społeczne otoczenie człowieka. Wybitną przedstawicielką art déco w Polsce była Tamara Łempicka.
Sztuka – lekarstwo na problemy
Tamara Łempicka to przykład malarki, która przez długi czas nie zajmowała się malarstwem. Dopiero życiowy dramat – bycie ofiarą przemocy w rodzinie i brak środków do życia, sprawiły, że artystka za namową siostry, zdecydowała się rozpocząć przygodę z malarstwem. Malowała portrety i akty wykorzystując środki wyrazu charakterystyczne dla kubizmu. Wzorem byli na niej dawni mistrzowie, zwłaszcza mistrzowie renesansu, Swoje obrazy starała się dopracowywać we wszystkich szczegółach, dbała o precyzję.
Skandalista i muza projektantów
Tamara Łempicka to znana była z liczyć romansów, perfekcyjnego makijażu, zamiłowania do strojów od projektantów, którzy później dawali jej ubrania w ramach reklamy. Artystka nosiła najnowsze kolekcje projektantów mody, co dawało jej stałą obecność w kronikach towarzyskich różnych czasopism i kreowało na ikonę mody lat 20-tych i 30-tych. Jej prace trafimy na okładki magazynu „Die Dame”, co zagwarantowało jej popularność i zlecenia na portrety. Mieszkańcy miast i przedstawiciele arystokracji uznawali ją za wybitną artystkę i malarka do 28 roku życia zarobiła milion dolarów.
Malująca pani domu
Drugi mąż Tamary Łempickiej,baron Raoul Kuffner de Dioszegh był miłośnikiem sztuki i został jej mecenasem. Tuż przed wybuchem II wojny światowej wraz z mężem udała się do USA. Malarka w formularzu wizowym napisała w rubryce praca„gospodyni domowa” i później była postrzegana przez amerykańską prasę jako „malująca pani domu”. Artystka dość szybko zaprzyjaźniła się z miejscowymi elitami i zapraszała gości na przyjęcia, na których podawała bigos.
Wojenna przemiana artystki
Wojna zmieniła obszar zainteresowania w twórczości Tamary Łempickiej. Zaczęła przedstawiać na swoich obrazach biedę i cierpienie. Udzielała się jako wolontariuszka, projektowała ubrania wojskowe dla kobiet i organizowała akcje charytatywne. W tym okresie twórczości inspirowała ją sztuka flamandzka i holenderska. Po wojnie wróciła do inspiracji abstrakcją.
Ponownie jej prace odkryto dopiero w latach 70-tych. Krytycy dostrzegali i tak jedynie przedwojenną sztuką Łempickiej, utrzymaną w klimacie art déco. W obecnych czasach docenia się prace Łempickiej i mają je w swoich kolekcjach uznani aktorzy i piosenkarze, np.: Madonna, Barbra Streisand i Jack Nicholson. Jest na zaszczytnym trzecim miejscu wśród artystek, których dzieła sprzedawane są za miliony dolarów.
1 comment
Art deco jest poporstu ponadczasowe i piękne.